هرگز فراموش نمي‌كنم در درس علوم كلاس پنجم دبستان زمان ما كه به نقش لاله گوش در تعيين جهت صدا اشاره شده بود، برادر اينجانب مطلب را براي من توضيح داد. در عين حال هنگامي كه معلم ما از بچه‌ها نقش لاله گوش را سوال نمود، هيچكس پاسخ نداد و من هم كه جواب آن را بلد بودم پس از دو سه بار پرسش معلم با ترس و لرز انگشت خود را بالا برده و پاسخ ايشان را دادم. زيرا در آن فضا معلم سالاري و فرهنگ سكوت حاكم بود.

 همواره معتقد بوده ام كه براي آموزش يك نسل يك مجموعه ي مومن ، مخلص ، عاشق و هماهنگ بايد دست به كار شوند. هرگز يك نفر به تنهايي نمي تواند كشتي طوفان زده ي ناداني را به ساحل نجات دانش و آگاهي برساند.
من قطره ي ناچيزي بودم كه به اين درياي بي كران پيوستم. دريايي كه در آن مرواريدهاي بي‌صدفي همچون اساتيد هميشه‌ي زندگيم به آن اعتبار و آبرو بخشيده بودند

 در فروردين و ارديبهشت سال ۹۲ شاهد نابودي قسمت عظيمي از گونه هاي گياهي منطقه غرب گلپايگان بوديم . تبليغي نامناسب قبل از آماده سازي زيرساختهاي گردشگري و هجوم نامهربانانه و به گونه اي وحشيانه به طبيعت منطقه در سال ۹۲ ضربه اي به آن منطقه وارد کرد که از ذکر جزئيات اين عمل نابخردانه در اين فضا دچار ترديد هستم
هرچند مایل بودم در جمع تصمیم گیرند گان گردشگری گلپایگان حضور داشته باشم و از تجربیات دیگران استفاده کنم و این کمترین تجربه را هم به سمع مسئولان برسانم اما متاسفانه تا کنون این اتفاق نیفتاده و تنها با به تصویر کشیدن نوع فعالیت و نگارش مطلب به مسئولان و دلسوزان شهرمان این پیام را می رسانیم که براي دعوت به هجوم در اين منطقه قبل از آماده سازي زير ساختها و فرهنگ سازي گردشگري،تبليغات منفي نکنند

 با تشکیل موسسه خیریه بستر و زمینه انجام امور خیر و از جمله سرپرستی و نگهداری فرزندان بی سرپرست و نگهداری و توانبخشی معلولان و رسیدگی به امور مستمندان را فرهم نموده و بدینوسیله نام خود را در یک اقدام ارزشمند انسانی اسلامی و خداپسندانه ، جاودانه ساختند...ادامه