سنجت ميوه فراموش شده!

گلپایگون بود و صحراهاشون و کلی درخت سنجت. دور تا دور جوقا پر بود از درختای سنجت . پاییز که میشد فقط عشق  سنجت تکونی را داشتیم که گونی را پر کنیم ببریم خونه بخ شب چری زمسّون.هالا خیلی کم شده یا اگه باشه بار نداره.من نمدونسّم آبامون  این همه سنجتا بخ چیشی زده بودند  ولی وقتی تحقیق کردم فهمیدم اون روزگار قدیم که شهر هر کی به هر کی بود ماموران باج و خراج ویا اشرار و دزدای معروف مثل علیقلی و ... به شهر حمله میکردند و دار و ندار اونا رو میبردند ، این درخت سنجت بود که تمام قوتشون بود . حتی باهاش نون درست میکردند . یعنی در یک کلام اگر چه این درخت همیشه افتادس ولی با میوش شهرمونا رو پاش نگر داشتس.پس یه جورایی سنجت با فرهنگ ما عجین شده .

 

مثلها:

 وقت گل سنجت :یعنی وسطای بهار که مخصوصا سر کلاس درس همه چُرتی میشند.

هیکی تو راست میگی هیکی درخت سنجت : یعنی از اونجایی که درخت سنجت هیچ وقت بعلت بارش راست نیس معلومه که طرف دروغ میگه.

 

سنجت دو جوره :

1-      خرمایی (عنابی) که دُرشته اندازی خرما  پوست قرمز یا عنابی داره ، نرمه و شیرینیش آنچنان زیاد نیس .

2-      قندی  که کوچیکتره و پوستش سفیده ، سفت تره و کمی شیرینتر.

 

 

فواید سنجت:

 ۱ - عصاره هسته و تام ميوه سنجد داراي اثر تسکيني مطلوبي روي درد حاد و مزمن مي‌باشند.

۲- بي‌دردي القا شده بوسيله عصاره هسته سنجد وابسته به سيستم اپيوئيدي نيست .

۳- ماده موثره احتمالي در بروز اثرات ضد دردي گياه سنجد ترپنوئيدها و فلاوونوئيدها هستند.

۴ - اثرات ضد دردي عصاره اين گياه هم بطريق مرکزي و هم محيطي اعمال مي‌گردد.

 ۵- اگر چه عصاره سنجد داراي اثر ضد التهاب نيز مي‌باشد ولي احتمالا بخشي از اثر ضددردي آن مستقل از اثرضد التهابي اعمال مي‌شود.

 

خصوصیت سنجت:

درخت سنجد در نواحى سرد و معتدل رشد مى كند. ميوه آن شيرين و كمى گس است. طبيعت آن سرد و خشك و يبوست آور است درحالى كه جوشانده برگ درخت سنجد خاصيت جمع كنندگى و ضداسهال دارد و بهترين دارو براى اسهال كودكان است. سنجد ازنظر غذايى كم كالرى است و براى اطفال سازگار و مقوى معده و مانع از اثرات صفرا مى باشد.

طب گياهى در مورد خواص درمانى سنجد مى گويد:
- سنجد از ريخته شدن بادنزله به درون بينى پيشگيرى مى كند. مصرف سنجد براى درمان وجلوگيرى از عوارضى مثل «قى»، اسهال صفراوى، زخم روده، سرفه هاى حاد گرم، سردرد و اثر رطوبت نافع است.
- شكوفه سنجد بسيار خوشبو است، در شيرينى پزى كاربرد دارد و محرك قوه باء در زنان است.
- سنجد مقوى قلب و برطرف كننده تب و لرزهاى سرد در بيماريهاى سينه مثل تنگى نفس، زخم ريه و عوارض دماغى محسوب مى شود.
- سنجد براى درمان بيمارى هاى كبدى عبارتند از: استسقاء، زردى و يرقان مفيد است و سنجد پخته شده به طور كامل (پوست - گوشت - هسته) در روغن زيتون به صورت خوراكى جهت درد مفاصل، خارش پوست و رشد مو توصيه شده است.
- عرق شكوفه سنجد، ضد نفخ مؤثرى براى معده مى باشد.

 

در روایت:

امام محمدباقر عليه السلام فرموده است: ميوه سنجد گوشت براستخوان مى روياند و انسان را فربه مى كند. پوست را تقويت كرده و كليه ها را گرم نگه داشته و مانع از تكرر ادرار مى شود

 

قسمتهای مختلف سنجد و خواص آنها:

خواص درخت سنجد در تمام اندامهاي آن منتشر شده است و ريشه، چوب، پوست و ميوه آن داراي خواص دارويي و صنعتي متفاوتي است از پوست درخت سنجد يك ماده شيميايي دارويي مهم به نام تتراهيدروآرمور - متيل - N استخراج مي‌شود. از برگ درخت سنجد آلكانوييد استخراج مي‌شود كه در صنايع داروسازي كاربرد دارد. اسانس گل سنجد در صنايع داروسازي و آرايشي و عطرسازي بكار مي‌رود. درخت سنجد داراي 3 قسمت برون بر (پوست قهوه‌اي رنگ)، ميان‌بر (آردي شكل) و درون بر (هسته چوبي و سفت آن) است كه قسمت ميان‌بر و درون بر آن داراي ارزش غذايي فراوان است. در قسمت ميان‌بر 2 نوع قند گلوكز و فروكتوز، 7 نوع چربي اشباع شده و اشباع نشده وجود دارد. در قسمت درون بر سنجد 17 نوع آمينواسيد و مقداري پروتئين وجود دارد كه هر يك از اين آمينواسيدها خواص دارويي بسيار مفيدي دارند بطوري كه مي‌توان گفت ميوه سنجد يك ميوه دارويي صفراست. اين ميوه در طب سنتي به عنوان تانن قابض است بنابراين در معالجه بيماريهاي دندان، لثه و اسهال و در درمان زخم معده موثر است و مي‌تواند از خونريزي جلوگيري كند. اگر آرد و هسته‌ ميوه سنجد با هم آسياب شود مصرف خوراكي آن بيماري آرتروز را درمان مي‌كند.