مشکلاتی که کشاورزی سنتی وانشان با آن روبرو است:

 ۱-مشکلات مرتبط با آب و آبیاری :

 با توجه به جوی های نامناسب که آب را از قنوات به زمین های کشاورزی می رساند مقدار قابل توجهی از

 آب  هرز می رود. جدای از آن که در فصل پائیز و زمستان که زمینهای کشاورزی نیازی به آب ندارند بطور

 کامل آب قنات ها رها شده و استفاده ای از آن نمی شود. .

 هفت ماه سال از آب قنات برای مصارف کشاورزی استفاده و پنج ماه سال آب چشمه هرز می رود.

 با ذخیره یک جوی آب در طول ماههایی که آب هرز است می توان به 900 جریب زمین کشاورزی در طول

 سال زراعی آب رسانی نمود.

 در صورتی که چنانچه آب قنات را در طول ماههایی که آب هرز است، دو جوی فرض کنیم (که معمولاً 

 اینگونه است) می توان برای 1800 جریب زمین آب ذخیره نمود.

 همچنین رویش علف های هرز مانند مرق در مسیر جویها هرچند که به استحکام جوی کمک می کند در

 عین حال مقدار قابل توجهی از آب را نیز به خود اختصاص می دهد.

 در هر نوبت آبیاری یک نفر موظف می گردد تا در مسیر آب حرکت کند و تا جایی که امکان دارد جلوی هرز

 رفتن آب از کناره جویهای نامناسب را بگیرد

 بطور کلی می توان گفت ما با بهترین نعمت خدا دادی، آب مایه حیات بدترین رفتار را می نماییم و به

 نامناسب ترین شکل از آن استفاده می کنیم.

2- مالکیت های کوچک

مالکیت های کوچک باعث گردیده است تا اندازه بالایی آزادی عمل از دست کشاورزان گرفته شود.

 به راحتی در جای جای زمینهای کشاورزی می توان مالکیت های 2-3 نفری بیشتر یا کمتر بر یک جریب زمین

را مشاهده نمود؛  قطعه زمین کوچک اولی از سید حسن، دومی از سید ابراهیم سومی از نقی و به همین

صورت می باشد و این در صورتی است که اگر زمین های پراکنده  کشاورز در یک جا جمع گردد به راحتی

بالغ بر چندین جریب می شود.

پراکندگی زمین کشاورزان هرچند با توجه به تفاوت خاک، آب و هوا باعث ایجاد تنوع محصول می شود ولی از

طرف دیگر باعث اتلاف نیروی کشاورز و محدودیت عمل و مشکلات بسیار دیگر می گردد.

شایان توجه است که پستی و بلندی های زمینهای کشاورزی در روستا امکان استفاده از مکانیزه کردن

کشاورزی در سطح وسیع را مانع می گردد ولی بطور حتم مزایای تجمع زمینهای یک کشاورز در یک جا

مزایای در خور توجهی می تواند داشته باشد.

 3- راه زمین و مرزعه

یکی از مشکلات کشاورزان وانشان، نبود راه برای زمینها می باشد.  زمینهای مذکور که پایه و اساس آن در

زمانهای قدیم گذاشته شده است سعی در حداکثر استفاده از زمین را نموده اند و تنها راه مال رو که

می تواند بسیار کم عرض باشد برای زمین در نظر گرفته شده است.

برای کشاورزان این یک اصل است که گفته می شود راه زمین از راه جوی آب آن است یعنی جوی آبی که

آب قنات را به طرف زمین می برد نشانی از راه زمین می دهد؛ راه از کنار جوی آب نبود  راه مشکلات

فراوانی را پیش روی کشاورز قرار می دهد. از جمله:

الف- رفت و آمد بین منزل و زمین با وسیله نقلیه امکان پذیر نمی شود.

ب- بردن کود جهت زمین با وسیله های باری امکان پذیر نیست و باید به صورت سنتی از الاغ یا  فرقون

استفاده کرد.

ج- جابجایی محصول از جمله گندم، جو جهت خرد کردن و محصولات دیگر از زمین به منزل با وسیله امکان

پذیر نمی شود.

4- حیوانات وحشی

یکی دیگر از مشکلات کشاورزان آسیب های فراوانی است که از طرف حیوانات وحشی مانند گراز، شغال

و ... به زمینهای کشاورزی وارد می شود. مبارزه با این گونه حیوانات در زمانهای قدیم  نگهبانی به نوبت در

شب به وسیله کشاورزان صورت می گرفته است ولی اکنون به راحتی این گونه حیوانات محصولات زمینها را

از بین می برند.

5- مشکلات مربوط به عدم آگاهی جامع و کامل به مسائل کشاورزی

ورود اطلاعات علمی و دستگاههای جدید و کودهای شیمیایی در کشاورزی باعث گردیده که اطلاعاتی که 

به صورت سنتی در بین کشاورزان رواج داشت با اطلاعات جدید، دانشی مخلوط ایجاد کند که شاید نتوان آن

را قابل قبول دانست.

و از طرفی تجربه های ارزشمندی که حاصل تلاش سالهای متمادی کشاورزان بود در اثر ورود مسائل جدید

برای کشاورزان به فراموشی سپرده شود و به نسل جوان منتقل نگردد.

کشاورز سنتی به تجربه دریافته که زمان چک هر درختی چه موقع می باشد و چیدن میوه برای نگهداری

طولانی مدت، چه موقع و چند روز بعد از اتمام زمستان بهترین وقت آب کردن زمین می باشد. او به تجربه

دریافته است که کود حیوانی را چگونه بپروراند تا حداکثر استفاده از آن صورت گیرد و شروع و پایان آبیاری چه

موقع است، چه درختانی در بهار زودتر باید آب شود و چه درختانی دیرتر، کشاورزان سنتی آگاهند چگونه با

درختان رفتار نمایند تا آفت نگیرد؛

اما کشاورز امروزی با آمدن کود شیمیایی بدون اطلاعات کافی از طریقه استفاده، آن را جایگزین کود

ارزشمند حیوانی می کند. کشاورز امروزی آنچنان از سموم مختلف استفاده می کند که نه تنها آفت درختان

را از بین می برد بلکه خاک، درخت و محصول را هم فوق العاده آلوده به سموم می سازد و آن را راهی شهر

برای فروش می نماید و این عدم آگاهی از تجربه و دانش روز باعث گردیده است که روز به روز کیفیت

محصولات پائین بیاید.

6- مشکلات مربوط به محصول:

برای جمع آوری محصولاتی مانند گندم و جو در زمانهای قدیم برای هر منطقه کوچک کشاورزی، محلی به نام

خرمن در نظر گرفته می شد.

خرمن از طرفی نزدیک به زمینهای کشاورزی قرار داشت و از طرف دیگر محل مناسبی برای خرد کردن گندم

بود.

اما امروزه به جهت اینکه خرمن ها برای ماشین های خرمن کوب غیر متناسب و با توجه به نبود راه دست

نیافتنی است، از این رو آوردن محصول مثل گندم و جو به مکانهایی که بتوان از ماشینهای خرمن کوب

استفاده کرد، بسیار سخت و هزینه بر می باشد.

7- مشکلات مربوط به نیروی انسانی

بطور حتم نیروی انسانی کشاورزان که در اثر شرایط نامناسب زمین، نبود راه، جوی نامناسب و مسائل بی

شمار دیگر به هدر می رود سرمایه ملی است که همگان در برابر آن مسئولند.

مطمئناً در صورت شرایط مناسب تری در کشاورزی سنتی که امکان پذیر هم می باشد نه تنها کشاورزان را

به خوبی تامین می کند بلکه فرصت شغلی سالم و مناسبی برای جوانان به شمار می رود.

طبقه کشاورز سنتی و روشنفکر علاقمند می تواند مشکلات عظیم این بخش را با ارائه راههای مناسب،

اجرایی، مقرون به صرفه، متناسب با سنت های موجود، از به هرز رفتن روزافزون این سرمایه های طلائی از

جمله آب، هوا، خاک،خورشید،نیروی انسانی به بهترین نحو جلوگیری نماید.منبع:وبلاگ روستای چیمه رود نطنز

این موارد دست به دست هم می دهد که:

۱- کشاورزان شوق کشاورزی نمودن و ارتقاء آن را از دست بدهند.

۲- بدلیل عدم رونق آن جوانان در این موارد سرمایه گذاری و فعالیت ننمایند.

۳- میزان مهاجرت مردم (بخصوص جوانان) افزایش پیدا نماید.

۴- سطح زیر کشت کشاورزان سال به سال کاهش پیدا نماید. (کاری که هم اکنون اتفاق افتاده است)

۵- کاشت بعضی از محصولات کاملاً متوقف گردد

۶- مشکلات متعددی برای خانواده ها بوجود آید و درآمد سالیانه ی مردم به شدت کاهش پیدا نماید.

در پایان از مسئولین محترم از جمله : جهاد کشاورزی گلپایگان، شورای محترم روستای

 وانشان ، دهیار محترم و دیگر دست اندرکاران ، تقاضا می شود  در رفع این مشکلات

    بخصوص کم آبی، اقدام عاجلی انجام دهند.