|
آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد...
|
|
|
جاذبههای گردشگری گلپایگان ، گلپایگان نگین قطب گردشگری غرب استان اصفهان | [26 اسفند 92] جاذبههای گردشگری گلپایگان
گلپایگان نگین قطب گردشگری غرب استان اصفهان
سابقه سکونت انسان اولیه در دشت گلپایگان به حدود 7هزار سال قبل می رسد، اما آغاز مدنیت در این شهر را به اواسط حکومت سلسله هخامنشی نسبت داده اند، گلپایگان در حال حاضر به خاطر جاذبههای گردشگری فراوانی که دارد به نگین قطب گردشگری غرب استان اصفهان مشهور شده است.
به گزار ش خبرگزاری فارس از گلپایگان، گلپایگان شهری در استان اصفهان است که در فاصله 352 کیلومتری تهران و 156 کیلومتری شمال غربی اصفهان قرار دارد، گلپایگان با فرهنگ کهن، پرداخته همای دختر بهمن (سمره، چهره آزاد) از سلسله کیانیان، که در اصل نامش، وردپاتکان (سرزمین گل ُسرخ) بوده است.
گلپایگان از طرف شمال به شهرستانهای محلات و خمین (کمره) و قسمت کوچکی از مغرب به کوههای بختیاری و الیگودرز و از طرف جنوب به خوانسار و از طرف مشرق به شهرستان میمه محدود است. ارتفاع این شهر از سطح دریا 1924 متر است. این شهرستان از نواحی نیمه بیابانی است و به دلیل نزدیکی به کویر مرکزی ایران، بارندگی در آن کم و دارای زمستان های سرد و تابستانهای گرم است. فاصله گلپایگان تا اصفهان 186 کیلومتر و میانگین بارندگی سالانه 300 میلیمتر است.
گلپایگان بر سر مسیر ارتباطی همدان - اراک به اصفهان و همچنین مسیر کرمانشاه - اراک به اصفهان قرار گرفته است.
آرجان، اسفاجرد، اسفرنجان، تیکن، دُرّ، درب امامزاده ابراهیم، دستجرده، دم آسمان، رباط سرخ علیا، رباط قالقان، رباط محمود، رباط ملکی، رکابدار، زرنجان، سراور، سعیدآباد، شادگان، شرکت سهامی زراعی، شیدآباد، ضامن آباد، علی آباد، غرقه، فاویان، فرج آباد، فقستان، قالقان، قرغن، کلوچان، کوچری، مزرعه، ملازجان، نیوان سوق، نیوان نار، وانشان، هنده از روستاهای گلپایگان محسوب می شوند.
مسجد جامع، بازار چهار سوق، بازار سنتی گلپایگان، مناره آجری سلجوقی، بقعه سیدالسادات ،ارگ تاریخی گوگد، امام زاده گان هفدهتن، بقعه ناصر بن علی، مسجد حجه الاسلام، گنبد بابامصری، شبستان مسجد حجت الاسلام، شبستان مسجد حاج ملاعلی، مسجد جامع سرآور، امامزاده ابوالفتوح در وانشان، بقعه باب شیخ ،دره شهیدان (گوشه)،بقعه صالح پیغمبر، بقعه دانیال نبی، امامزاده عمران ابن علی، کاروانسرای طور روستای دُر، باغ برج علی اکبری سر رباطان، پل قاضی زاهد،خانه معظمیها و خانه شجاع نظام در سر رباطان - کفترخانههای گلپایگان، سد گلپایگان، روستا های کوچری ، عباس آباد و وانشان، منبت کاری و ده ها جاذبه و آثار دیدنی گلپایگان را در هنگام سفر به این شهر تجربه کنید.
گلپایگان دارای آثار باستانی بسیاری است مانند:
*مسجد جامع گلپایگان
مسجد جامع گلپایگان از مساجد مهم تاریخی دوران سلجوقی و از مساجد بزرگ ایران زمین است که با توجه به تاریخ ساخت آن شاید بتوان گفت معماری ایرانی - اسلامی این مسجد الگویی بوده است برای ساخت مسجدهای بزرگ دیگر بویژه مناطقی که در قلمرو حکومت سلجوقیان بودند.
مسجد جامع گلپایگان در سال 508 هجری قمری، در دوران حکومت ابوشجاع محمدبن ملکشاه سلجوقی بنا شدهاست. پیش از آن به استناد نام ابوشجاع که در کتیبه دور گنبد است، زمان ساخت مسجد گلپایگان را بین سالهای 498 تا 512 هجری قمری، یعنی دوران حکومت وی، میدانستند تا این که باستان شناسان با خواندن کتیبههای محراب دریافتند که بخشی از کتیبهها در زیر کف شبستان مسجد است و به احتمال قوی تاریخ بنا هم روی آن نوشته شدهاست. چنین بود که تاریخ دقیق ساخت مسجد روشن شد.
مسجد جامع گلپایگان به دستور ابونصر ابراهیم بن محمد بن ابراهیم بابا عبدالملک ساخته شده و نام این شخص در دو جای مسجد، یکی در کتیبه دور گنبد و دیگری در حاشیه محراب درج شدهاست.
این مسجد را یک معمار قزوینی به نام ابوعمر بن محمد القزوینی (معروف به بواسار کسرار) ساخته و نام او نیز در بالای محراب در زیر کتیبه دور گنبد، در دو سطح نقش بسته است.
این مسجد دارای صحن و شبستان وسیع و گنبد بزرگ آجری است و متعلق به زمان محمد بن ملکشاه سلجوقی میباشد. از خصوصیات مسجد و گنبد آن دارا بودن کتیبههای آجری متعدد و تزئینات فراوان دوره سلجوقی است.
در متن کوفی گنبد، نام محمد بن ملک شاه خوانده میشود و اطراف محراب بزرگ زیر گنبد در متن کتیبهای نام بانی آن بنای عظیم را، ابونصربن محمد بن ابراهیم آوردهاند.
همچنین بر بدنههای مختلف شبستان نام بزرگان دین و جملات مذهبی را به خط کوفی آجری نوشتهاند. در زمان فتحعلی شاه قاجار شبستانهای ساده طرفین گنبد و بناهای شرقی و غربی مسجد را احداث نموده و بر ساختمانهای گنبد عهد سلجوقی افزودهاند.
ساختمان گنبد عهد سلجوقی متعلق به اوایل قرن ششم هجری قمری است. صحن مسجد جامع گلپایگان بدون احتساب هشتیها، حجرهها و رواقها حدود یک هزار و 600 متر مربع مساحت دارد و ارتفاع گنبد مسجد 22 متر و ابعاد گنبد از داخل 12 در 12 متر است. یک حوض آب بزرگ و کم عمق نیز در وسط صحن مسجد قرار دارد که علاوه بر مکانی برای وضو گرفتن نمازگزاران بر زیبایی این مسجد افزودهاست.
سر در مسجد گلپایگان از سمت داخل محوطه رو به صحن با آجرهای آبی رنگ با جمله «یا علی» بصورت زیبایی مزین شده و شبستان اصلی مسجد جامع گلپایگان همچون سایر بناهای عصر سلجوقی فاقد کاشی کاری است. در کتیبه مسجد جامع که شرح نوشتهها به خط کوفی است، نام ابابکر صدیق، عمر بن خطاب، عثمان، علی ابن ابیطالب و طلحه و زبیر و عبدالرحمن بن عوف...آمدهاست.
محراب مسجد از دو بخش تشکیل شدهاست که در قسمت پایینی متصل به کف محراب و در قسمت بالای محراب کلمات «الله احد» و «الله صمد» به خط کوفی مشهود است. آیاتی از قرآن کریم نیز در اطراف محراب بزرگ مسجد جامع گلپایگان به خط کوفی نقش بستهاست.
مسجد جامع گلپایگان در سال 1310 ه.ش. به سرپرستی آندره گدار فرانسوی تعمیر شده است.
در حال حاضر همه هفته نماز جمعه و نماز اعیاد مذهبی در مسجد جامع برگزار می شود.
*بازار سنتی گلپایگان
بازار سنتی گلپایگان با دهانهای وسیع و طاق بندی و سقف ضربی آجری سبک بناهای سلجوقی را دارد. چهار سوق از یک طرف روبروی مناره شهر گلپایگان و از طرف دیگر به مسجد جامع شهر راه دارد، نزدیکی بازار و مسجد و نقش آن در جامعه قابل بررسی است.
امروزه بازار جدید و بزرگ گلپایگان در اطراف بازار چهار سوق گسترش یافتهاست و این بازار تاریخی را احاطه کردهاست. مجموعه بازار سنتی گلپایگان بنابر سبک معماری و موقعیت جغرافیایی و سوابق تاریخی، بیانگر موقعیت تجاری با اهمیت منطقه بودهاست. اهمیت این بنا بیشتر از جهت سبک معماری و موقعیت مکانی که پل ارتباطی بین مناره گلپایگان و مسجد جامع میباشد حائز اهمیت است.
در احداث این بنا همچون بازارهای سنتی سایر شهرهای قدیمی از طاق آجری و تناسب ترکیب، فضاها و تعبیه فضاهای جانبی مانند تیمچه، قهوه خانهها (در واقع چای خانه ها) و نور طبیعی بدون حرارت و برودت استفاده شده است و تاریخ ساخت آن در حدود 400 سال پیش برآورد شدهاست.
بازار سنتی گلپایگان شامل بازار مسگرها، کوزگرها، فرش فروشان، بازار گیوه دوزان، بازار اصلی و تعداد زیادی پاساژ است.
بازار سنتی گلپایگان همانند بازارهای شهرهای قدیمی ایران دارای طاقهای گنبدی ضربی آجری با گوشههای جالب است و به آجرکاریهای دوران صفوی در بازار بزرگ اصفهان شباهت دارد. پیشخوانها، درهایی که به شکل تختههای ضخیم چوب ساده در دو شکاف چوبی بالا و پائین جلوی دکان به دنبال هم ردیف میشدند، قفلهای پیچی که در همان گلپایگان ساخته میشد و صاحبان مغازه بعد از بستن در به آن فوت میکردند و قل هوالله میخواندند که دزد نبرَد...همه، در خاطرهها باقی است. سبدها، تفتهای چلواری، چولاریها و کپه ها، دستاس، ترازوهای قدیمی، حساب سیاقی و دفتر و دستک دکان، چراغانی در نیمه شعبان، نصب چراغهای روغنی با روغن کرچک، فانوس نفتی هایی که شب بپا میشد و بوق سحر جمعش میکردند، نگهبانی سگها و سر و صدای داروغه ها... همه را کهنسالان از بازار قدیم گلپایگان تعریف میکنند.
تیمچه نیز به معنی کاروانسرا به معنی تیم کوچک یا کاروانسرای کوچک بوده است. اما در دوره معاصر به کاروانسراها یا سراهای کوچک و سرپوشیده، تیمچه میگویند. تیمچه فضای مناسبی برای عرضه کالاهای گرانبها مانند فرش، دور از آسیب باد و باران و آفتاب پدید میآورد. به همین سبب فضای تیمچهها، غالبا نسبت به کاروانسراها از لحاظ اقتصادی گران تر بوده و برای عرضه اجناس ارزان قیمت استفاده نمیشدهاست.
اين مطلب تاکنون 2145 بار ديده شده است.
| |
|
| آخاله در قبال تبلیغات هیچ مسئولیتی ندارد. |
|