۩۩۩☫طنز نامه اهل(طریقت) با رئیس دوران / اشعار☫۩۩۩

نمی پرسد کسی احوال شـاعـر
بریده شاه فنر اِقـبالِ بــاقـــر

ترانه می‌رسد از راه، نغمه‌خوانِ بهشت
کـرانه از هیجـانِ ای مُـسافرانِ بهشت

تمام پنجره ها ، بازِ باز می باشد
شبانه آمده انگار از آسمانِ بهشت

برای اَنجمنِ شعر جاده بی تاب است ؛
دو تا چراغ، دو تا چشمِ مهربانِ بهشت

تمام مردم این شهر شعر می‌گویند :
همیشه داشته لبخند بر جهانِ بهشت

غروب می کند وُ ، پلک می زند بر هم
بخواب میرود از هشتمین دهانِ بهشت

برای خاطر اَعظم به، اشک می آورد
حکایتی که گمان می رود تکانِ بهشت -

که پیر می‌شود آدم به روزگار عجیب
مسافری که لب جاده‌ست، بعد از آن بهشت

سپیده طالع (خورشید) می شود، خنکآ
روانه می‌شود از پیله ها روانِ بهشت

چراغ های خطر را ندید ،برما بست
مرا تورا همه را ،درّه ناگهانِ بهشت

تمامِ شعر (طریقت ) هجایِ متروکِ،
شده‌ست خانه برای پرندگانِ بهشت

۩۩۩☫دوبیتی (طریقت)تو نوتوشه ای☫۩۩۩

می خواستم مجادله برپا کنم ، نشد
با نظم وُشعر قُلقُله احیا کنم ،نشد

با نی لبک بسرایم هزار بند
با مثنوی مُسمما کنم ، نشد

با وامی از آستانِ لسان ِ غیب
کار بسان کارِ مسیخا کنم ، نشد

می خواستم که وِلوِله برپاکنم ولی
بااین غزل چو محشرِ کبرا کنم، نشد

با زنده باد مُرده وُ با این شعار ها
یا با سکوت معما کنم ، نشد

باید به جای شاید وُ اما وُ این ها
فکری به حال گرچه و اما کنم ، نشد

این بیکرانه آبی دنیای هرج وُ مَرج
خود را میان ولوله پیدا کنم ، نشد

می خواستم برای جهان شعر سر کنم
با ترجمان زمزمه نجوا کنم ، نشد

می خواستم( طریقتِ)خود را رها کنم
با شاعری حدیث مُطلا کنم ،نشد

***

در سلسله زلف تو شد ولوله برپا
آشوب مکن دست مزن سلسله برپا

گفتم : غزلِ خاطره ای دلکش و دیدم
ازشش جهت این هلهله ها غلغله برپا

تاشعر دلت ساخته گردد چو گلیمی
باید که گره می زده ای حوصله برپا

تو درد سرودی و دلم شعر لقب داد
بی درد چه فهمد دگر این مرحله برپا

پرزخم ترینم تو بدان لطف سرایش
بهبود نما اندکی از آبله برپا

دیوان (طریقت) شده چون بغض گلوگیر
یک آه تو نابود کند حرمله برپا

در انجمن شعروُ غزل قالبِ اشعار
دیدیم کف و لبخند ز مردم صله برپا

در مسیر انجمن عنوان شاهی داشتم
مثلِ کنعان تا عزیز مصر راهی داشتم

خون پیراهن حکایت دارد از این ماجرا
رنج دوری از صنم را گاهکاهی داشتم

تا بگیرد نبص بازار فروشم را طبیب
از برادر های یوسف سربه چاهی داشتم

من که صدها اختر از اوج سما آراسته
چادر تاریک شب را قرص ماهی داشتم

بر نمی گیرم چرا از اشتیاق دیدنش
صورت زیبای جانان اشتباهی داشتم

جا نمی افتد دعای سینه آشفتگان
مستجاب الدعوِ بودم چونکه آهی داشتم

چاک پیراهن فقط مستوجب تحقیر نیست
بیگناهی را نظرکن صد گواهی داشتم

اُوج اثبات(طریقت )کنج زندان رفتن است
با کمال بی گناهی صیدِ ماهی داشتم

خــُلدستان طریقت(قصاید+نکته ء آن )۩محمد مهدی طریقت ↘<<خطبه دوم

تو نشسته در مقابل من ، به دو صد تخیُل باطلی

۩۩۩ ☫خــُاــدستان طریقت ☫۩۩۩

غم فراق تـــو در ریشه ی عصب شده است
بسردی شب مهتاب وُ نیمه شب شده است

مرا علاجِ دارو و ُ درمان تو کدام طبیب
برای کشتن من بسکه درد و تب شده است

رفیق و خاطره انگیز و زندگی ساز است
خیال لطف تو وقتی که بی سبب شده است

بگو چه کار کنم ؟ در کجا گریزم من
اگر چه جانم از آغوش تو به لب شده است

_________________________________
۩خــُلدستان طریقت۩ sorodehay-tarighat.blogfa.com ۩️✍محمّدمهدی طریقت

ای امید دل شاعر تو زِکاشانه مرو

والهء پر زدنم از سر پیمانه مرو

منشین بر سرجوی وتومزن ساغر مست

مست میخانهء من ازبَر میخانه مرو

من که رندان شدم مست و خراب رُخ تو

رحمت و نعمت این خانه به ویرانه مرو

مست مست آمده ای برلب ایوان ای جان

جان نثار تو کنم در بَر بیگانه مرو

عشوه و ناز تو را دیده ام ای ساغر جان

مرغ بی بال وُ پَرم پیله ی پروانه مرو

شهد گلهای بهاری به تو نوشم گل ناز

نوش داروی منی از بَر دیوانه مرو

زخم تیر تو به خوردم زِ خَم مژگانت

ای کمین کردهء مرصاد تو مردانه مرو

همچو فرهاد زنم تیشهء بیهوده به سنگ

شورشیرین تو بیا بی من پیمانه مرو

اهل امید شدم اهل (طریقت) جویم

خار چشمان حریفان چو فرزانه مرو

نه فقط به تخیُلم آمدی ، تو همان تَفرعُنِ عاطلی

چو ببینمت و بدانمت که چه در خیال پروری

نه همان تخیُل باطلی ، توهمان نشسته ی قاتلی

۩خــُلدستان طریقت(صفحه جدید)۩۩محمد مهدی طریقت۩

۩۩☫ کوچه ی اهل (طریقت) را مطلا کرده ام /اشعار ☫۩۩

عشق چون ‌آمد در وُ دیوار، شاعر می‌شود

هم در وُ دیوار هم پــنــدار شاعر می‌شود

می روی در انجمن سیل جوانان عاشقند

از نسیم انجمن بسیار ، شاعر می‌شود

تا کجا آیا ‌توانی شاعری راحس کنی؟

حس بَد اقبالیمِ گفتار شاعر می‌شود

در بغل میگیرم این تن را شقایق نیستم

قافیه چون جور شد انگار شاعر می‌شود

آه می‌پرسی: چه‌طور این‌گونه ناظم گشته ام؟

نازنین نازآفرین را جای من بگذار شاعر می شود

کوچه ی اهل (طریقت)را مُطـــلا کرده ام‌

ساکنِ این کوی صد خروار شاعر می‌شود

۩۩۩ ☫ اردی بهشت /اشعار/طریقت(سیب) ۩۩ ☫

★★★

تو را هرگز ندیدم‌من، ولی تنها تویی یارم
اگر دنیا بپا خیزد ، نترسم چون تو را دارم

مرا تنها به یک لحظه رها هرگز نکردی تو
بنازم مهربانی و مرام و پایمردی تو

ز اعمالم تو رنجیدی ولی رویم نیاوردی
برایم مرحمی بودی در این دوران نامردی

چنان با من یکی بودی،که یادم‌رفت کی هستی
ولی پیمان مهرت را به دل همواره می بستی

ز عدلت هیچ شکی نیست ، اما مرحمت باید
به پیش لطف و احسانت،گنه کمتر به چشم اید

تو رحمان و رحیمی، بعد قهاری و جباری
ز لطف و مرحمت یارب،بکن احسان خود جاری

خدایا اندرین دنیا ، نبودم جز تو را بنده
(طریقت)را زافکاری که اکنون هست شرمنده

در یکی از روستاهای کوهستانی "دیاربکر" ترکیه ، آموزگار دبستانی بنام احمد در درس ریاضی به شاگردانش میگوید که اگر در یک کاسه 10 عدد توت فرنگی باشد، در 5 کاسه چند عدد توت فرنگی داریم؟
دانش آموزان: آقا اجازه، توت فرنگی چیه؟
معلم: شما نمیدانید توت فرنگی چیه؟
دانش آموزان: ما تابحال توت فرنگی ندیده‌ایم.
معلم فکری به نظرش میرسد، مقداری از خاک آن روستا را به یک مؤسسه کشت و صنعت در شهر "بورسا" فرستاده و از آنها سوال میکند که آیا این خاک برای کشت توت فرنگی مناسب است یا نه؟ آن مؤسسه پاسخ میدهد که این خاک و آب و هوای دیاربکر برای کشت توت فرنگی مناسب بوده و همچنین مقداری بوته توت فرنگی و دستورالعمل کاشت و داشت محصول را برای وی میفرستد. معلم بچه ها را به حیاط مدرسه برده و طرز کاشتن بوته‌های توت فرنگی را به دانش آموزان یاد میدهد و به آنها میگوید که امسال از شما امتحان ریاضی نخواهم گرفت،
بجای آن به هر کدام از شما چهار بوته توت فرنگی میدهم که آنها را به خانه برده و کاشت آنها را همانطوریکه یاد گرفته‌اید، به پدر و مادرتان یاد بدهید. وقتی که توت فرنگیها رسیدند آنها را توی بشقاب گذاشته و به مدرسه می‌آورید. برای هر 10 عدد توت فرنگی یک نمره خواهید گرفت.
وقتی میوه‌ها رسیدند، بچه‌ها آنها را در بشقابی گذاشته و به مدرسه ‌آوردند. معلم میپرسد که مزه‌شان چطور بود؟ بچه ها میگویند که چون پای نمره در میان بود، اصلا از آنها نخورده ایم.
معلم میخندد و میگوید همه شما نمره کامل را میگیرید. میتوانید بخورید. بچه‌ها با ولعی شیرین توت فرنگیها را میخورند. بعد از دوسال از آن ماجرا، مردم آن روستایی که تا به آن زمان توت فرنگی ندیده بودند، در بازارهای محلیشان، توت فرنگی میفروشند.
معلم بودن یعنی این. فقط روی تخته سیاه آموزش ضرب وتقسیم نیست. معلم بودن شاید از خود اثری برجا گذاشتن باشد. پس بیاییم در زندگی اثری از خود بجا بگذاریم. بیایم زندگی مردم را به سمت شادی تغییر دهیم. کاری کنیم بعد از مرگمان مارا دعا کنند نه لعنت.

با شور و شعف بهار من همزادم

ازشعر وطرب بسی دمآدم شادم

یک جرعه مِی به عالمی نفرو شم

وز شور وشعف در دو جهان آزادم

در پگاه یک رویش روز دهم اُردیبهشت سبز بهار پای به عرصه زندگی نهادم .

در حریر شعف بالیدم و از زنجیر دنیوی ننالیدم .

شعف را شهد زلال یافتم و مهد کمال .

این گنجینه رنج و گزینه گنج(خُلِدستان) به من آموخت که رنج نه وسیله وصل گنج، که خود اصل گنج است .

رنج ها - سخت

من امشب "مبتلایت" هستم ای دوست
رفــیق بــا صـــفایت هستم ای دوست

اگرچه "دورم" از "شهر" صفاهــون "
همیشه "آشنایت" هستم ای "دوست"

بر روی بوم زندگی، تاثـــیــر را باور مکن
زیبا و زشتش پای تو، تقدیر را باور مکن

تصویر اگر زیبا نبود، نقاش خوبی نیستی
از نو دوباره رســم کن، تفسیر را باور مکن

خالق تو را شاد آفرید، آزاد آزاد آفرید
پرواز کـــن تا آرزو، درگــیر را باور مکن
در اوج، اوجِ بندگی، دیوانهء دلبستگی
زیبا و زشت زندگی،تحقیر را باور مکــن

تصویر اگرزیبا بُوَد، دنیا به کامت می شود
درانعکاس زندگی ، تقصیر را باور مکن

شاعر:(طریقت) آفرید، آزادِ آزاد آفــرین
با این ردیف وُ قافیه ، زنجیر را باور مکن

ح. (طریقت)

خــُلدستان طریقت(معلم +نکته ء آن )۩محمد مهدی طریقت ↘<<خطبه دوم

༺࿇🤍࿇༻

عطرِ شب‌بو، عطرِ سبزه، عطرِ عیدِ "بی‌بهار"
انتظار "معجــزه" از نسـخه‌های "بی‌شُـــمار"

سفره‌هایِ هفت‌سینْ بی‌سبزه‌ٔ گنـدم وَ سیب
خانه ی "بابا " نشسته، در سکوت وُ "انتظار"

"آیِنه‌ صادق " بـدونِ "جـلوه‌ٔ" نــور وُ "حضـور"
فــالِ "حـافظ" بی‌‌تمنّـایِ وصــالِ رویِ یـــار

"کودکانِ" منتظر بر شـامِ عید وُ "رختِ" نو،
جیبِ خـالیِ "پـدر" از رویِ مـادر "شرمسار"

لیلیِ مجنون‌ندیدم، خواب وُ رؤیایش کنون
خسـروِ شیرین‌سخن، شــد غمگسـار

ای پدر: "نـوروز"آمد.. آمده در "خـانه‌اش"
مادرم: باصد "عـزا" ساکن‌ شده در آن دیار

شامِ امشب با غروب مادرمٔ "خورشیدِ" غـم
روزِ "خلدستان"( طریقت) غرقِ ماتم در غبار

۩۩☫ بگشای چشم دل را ، به(طریقت)الهی ☫۩۩۩

همه شعر می سُرایند وُ من از سرِ گدایی
درِ کــاخ می زنــم تـا به رُخــم دری گشایی

بخدا نـمـی تــوانم روم از درت به جایی
که مرا کـمَنــدِ گیسو نبُــود سر رهایی

سروُ تن تـمـام چشمم که مگر ز در درآیی
نه فتاده دوش وُ کشکولم، اگر لبی گشایی

بنشین پیاله‌ پُــرکن شده موسم خــدائی
سَـرِ ساز را نگهدار وُ مزن دَم از جـدایی

به کدام کیش و آیین به کدام مذهب و دین
فِـکـنی قرار دل را به سراغ دل نیایی

مَـده ای فقیه پندم که زِ پند من بخندم
من وُ ترک این گدائی ، تو وُ راه پارسایی

تو اگر خدا شناسی بِنگارخانه ‌ی دل
بزدای زَنگ فَــتوا وُ بشوی کَـدخدایی

ز بلای خـودستایی! مَـگرت خدا رهاند
به رهاندَت خدائی ، ز بلای خودستایی

تو عبث برِ طبیبان چه بنالی از حبیبان
تب عاشقان بی دل ، ندهَد مـرا شفایی

نه طواف کعبه رفتن نه مِـنـا ، حـجاز دارد
به عراق وُ کوفه رفتن شده اَمـر کبریایی

اگرت وصال باید ، گذر از خیالِ ما کن
همه وجد وُ حال باید ز گزاف کـربلائی

بگشای چشم دل را ، به (طریقت) الهی
بجهی به بام بالّا که تــو هم اَذآنِ مـائی

بزرگترین :دستآورد: آخوند+خمس=>خزانه مملکت )سهم امام نا ) ۩۩۩

برای بررسی کاهش یا افزایش ارزش خرید حقوق طی دوره سی‌ساله از سال ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۲، از معیار تبدیل به طلا استفاده می‌کنیم.
محاسبه اول:در سال ۱۳۷۲ حقوق من به عنوان یک معلم حدود ۳۶,۰۰۰ تومان و قیمت سکه نیز ۱۲,۴۰۵ تومان بوده‌است.بنابراین ارزش حقوق در سال ۱۳۷۲ معادل ۲.۹ سکه طلا بوده است.آخرین حقوق در سال ۱۴۰۲ حدود ۱۲.۰۶ میلیون تومان و قیمت سکه ۳۳ میلیون تومان است یعنی ارزش خرید یک ماه حقوق معادل ۰.۳۷ سکه است.

بنابراین، از سال ۱۳۷۲ تا ۱۴۰۲ ارزش حقوق از ۲.۹ سکه به ۰.۳۷ سکه کاهش یافته که کاهش ۸۸ درصدی را نشان می‌دهد.
محاسبه دوم:حقوق از ۳۶ هزار تومان در سال ۱۳۷۲ ب ۱۲.۰۶ میلیون تومان در سال ۱۴۰۲ رسیده که افزایش ۳۳۵ برابری حقوق طی سی سال را نشان می دهد.ارزش سکه نیز از ۱۲,۴۰۵ تومان در سال ۱۳۷۲ به ۳۳ میلیون تومان در سال ۱۴۰۲ افزایش داشته که نشانه افزایش ۲,۶۶۰ برابری است.پس نسبت افزایش حقوق به افزایش ارزش سکه طی سی سال، برابر ۰.۱۲۵ است که آشکارا کاهش ۸۷.۵ درصدی قدرت خرید حقوق طی سی سال نشان می‌دهد.

نتیجه:برای حفظ ارزش حقوق معلمان، حقوق معلم تازه استخدام در سال ۱۴۰۲ باید ۹۶,۵ میلیون تومان باشد تا قدرت خرید حقوق او معادل قدرت خرید حقوق یک معلم تازه استخدام در سال ۱۳۷۲ باشد.

حکمِ بالنده به دل ارج گرانی دارد

چه نیازی به ریا چرب زبانی دارد

هر که رسوای غم عشق شد و دربدری

به خدا در دل خود باغ جنانی دارد

عاشق صادق و حرمت شکنی ممکن نیست

گر چه در سینه دو صد درد نهانی دارد

لذت عشق همان سوختن و ساختن است

سوختن در دل عاشق هیجانی دارد

گرچه موسی به تنش رخت شبانی پوشید

گرگِ موسی به دلش شوق شبانی دارد

کودکی ها و جوانی به غم و درد گذشت

در غم عشق دلم شور جوانی دارد

از زمانی که (طریقت) غم پیری دارد

هم چنان در دل خود خانه تکانی دارد
+++++++++

ای قلم هستی بسی زیبا گهر
برگرفته علم از تو بال و پر

هیچ می دانی که والایی قلم
چونکه یزدان برده با نامت قسم

دست در دست بزرگان جای تو
آفرین بر رتبه ی والای تو

با تو قرآن خدا تحریر شد
با قلم هر آیه آیه ای تفسیر شد

شرح حال قرن و اعصار کهن
ثبت دفتر کرده این زیباسُخن

بر فراز علم جا دارد قلم
بیرق اندر ماسوادارد علم

ای (طریقت)نغمه هادارد قلم

در شکست ظلم ها دارد علم

خــُلدستان طریقت(مذهب:اصول تارخ مصرف +دین )۩محمد مهدی طریقت ↘<<خطبه دوم

۩۩☫ (طریقت) مادر م مبارک باد (عشق ) ☫۩۩

به نام خداوند مادر سلام

به اشعار نیکو دهم این پیام

پرستش خداوند عالم سزاست

ستایش نمودن زمادر رواست

اگر نیست مادر دگر غم مخور

سخن را پُر اندیشه کن همچو دُرّ

دو تا شاخه گل از برایش فرست

که آسوده خاطر بوَد در بهشت

چو آئینِ ، آدینه گــردید روز

شکوهنده ایام اختر فروز

همه مادرانند همی پاک خوی

همه پر انرژی و در جستجوی

که پرورده کردن بود کارشان

خدایا تو باشی نگهدارشان

و ما را در این راه یاری نما

ز نامردمی‌ها فراری نما

مادر: اندیشهء ناب است خدا میداند
اولین حرف کتاب است خدا میداند

مادری معجزه می کرد به فرزندانش
مهر وی واژه ی آب است خدا میداند

هرکجا وصف بهشت است همانجا مادر
سینه اش عین کباب است خدا میداند

هرکجا پینه به دست است یقین دان پدر
کینه ها نقش برآب است خدا میداند

لبخند مهربان تو جان بر تنم دمید

تنهای خاکیم شده یا اَیُهاالحمید

مهتاب حاجتم چو برآمد مرا اُمید

مادر مبارک است تورا مهربان نوید

به هستی دو موجود والاترست

دوم میهن وُ اَولــــش مادرست

۩خــُلدستان

بسم اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ ﴿١﴾
أَلَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ ﴿٢﴾
وَأَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْرًا أَبَابِیلَ ﴿٣﴾
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ ﴿٤﴾
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ ﴿٥﴾

دوباره لاله ی زیبا! شعار آمده است
به اشتیاق شکفتن قرار آمده است

زلال چشمهء آب حیات راهشدار
شعارِ زمزمه ی آبشار آمده است

کشیده سر به فلک نغمه پرستو ها
سرود نغمه ی زیبا کنار آمده است

برای زخم سرانگشت بیقراری ما
ترانه های بیات وُ دوتار آمده است

بجای مجلس وعظِ سخن پراکنها
ردیف وُ قافیه را چون قطار آمده است

زِ بامداد سروش وُ به مطلع خورشید
پگاه وُ زمزمه ی انتظار آمده است

به طره های بلند:از ادب کنم تعظیم
شکوفه های قشنگِ انار آمده است

غزالِ شعر(طریقت) به دشت وصحرا شد
دوباره فصل شکفتن بهار آمده است

♤♤♤ حمید(طریقت)

عدل بشیری است خرد شاد کن

کارگری مملکت آباد کن

مملکت از عدل شود پایدار

کار تو از عدل بگیرد قرار

***

دادگری شرط جهان داری است

شرط جهان بین که ستمکاری است

هر که در این خانه شبی داد کرد

خانه فردای خود آباد کرد

***

عدل است که بنیاد ظفر ها باشد

ظلم است که موجب ضررها باشد

جودست که پرده دار هر عیب بوَد

بخل است که سرپوش هنرها باشد