لهجه گلپایگانی با گویش آن متفاوت است و این تفاوت در نحوه انتخاب صحیح اصطلاحات و واژه های این زبان خاص قابل اهمیت می باشد ، کج اندیشان قادرندتمامی لهجه ها را با اندک تغییر به استهزاء بگیرند کما اینکه در چند سال اخیر با پیشرفت تکنولوژی وبه کمک وسایل ارتباطی جدید شاهد این پدیده ناپسند برای تمامی اقوام ایرانی از طرف کسانیکه هنری به غیر از این ندارند هستیم . اما کسانی هستند که سعی و تلاش در احیای هویت خود دارند
استاد محمدعلی سعیدی یکی از فرهیختگان گلپایگان است که علیرغم اقامت درازمدت در اروپا همچنان به یاد وطن و زادگاهش تلاش میکند تا فرهنگ از دست رفته را احیا کند و شهر گلپایگان را با گویش محلی ش آنگونه که بوده است را با مردمان خوش الحان روزگاری نه چندان دور آن معرفی کند . ایشان در چند ساله اخیر با ذوق سرشاری که در سرودن اشعار دارد به این مهم دست یافته و توانسته لهجه شیرین و تلفظ صحیح این گویش را بازخوانی کند تا آنان که نتوانسته اند و نبوده اند که این فرهنگ را درک کنند ، هم اکنون سفری به گذشته داشته باشند و با فرهنگ این سرزمین آشنا شوند
استاد سعیدی در اواخر دهه 70 شمسی با سرودن چند مجموعه شعر محلی با لهجه گلپایگانی تحولی شگرف در این گویش ایجاد کرد و سایت آخاله با افتخار به کمک استاد توانست تعدادی از آنها را آرشیو نماید تا به مرور در اختیار همشهریان فهیم خود قرار دهد . شعری که هم اکنون در اختیار شماست با عنوان "بخ ، چی ، شی؟" (برای چه؟) با صدای دلنشین ایشان با استفاده از اصطلاحات و با لهجه گلپایگانی در سال 1381 اجرا گردیده است . امید است مورد توجه فرهنگ دوستان گلپایگانی قرار گیرد