نمایی از مسجدجامع گلپایگان سال 1380 - محمود نیکنامی
محمدعلی کاظمی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا، با اشاره به اینکه بخشی از گردوغبار هوا در اصفهان ناشی از تبدیل شهرستانهای گلپایگان و شهرضا به کانون جدید ریزگرد داخلی است، اظهار کرد: عامل اصلی ایجاد بیابانهای جدید انسانساز است که طی سالهای اخیر با برداشتهای بیرویه منابع آبی و نابودی مراتع با افزایش چرای دام سبب نابودی پوشش گیاهی مناطق شدهاند.
وی درباره به اینکه شهرستانهای گلپایگان و شهرضا از ابتدا بیابان نبودند و مراتع و جنگلهای بسیار مطلوبی داشتند، افزود: پوشش گیاهی موجود در مراتع میتواند غذای مناسبی برای حیوانات باشد و آنها از علوفه تازه و مقوی تغذیه کنند اما با بایر و خالی شدن خاک از گیاهان، باد، طوفان و ریزگردها به سمت شهرها میرود و سلامتی مردم به دلیل هجوم ریزگردها و آلایندهها در معرض خطر قرار میگیرد.
مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان اصفهان، رهاسازی اراضی کشاورزی را یکی دیگر از دلایل تبدیل مناطق با پوشش گیاهی مناسب به بیابان دانست و تصریح کرد: با توجه به خشکسالیهای دهههای اخیر که روند پوشش گیاهی را در این مناطق کاهش داده است، عمدتاً خشکی مراتع، تخلیه آبهای زیرزمینی و جریان نداشتن دائمی آب در تالابها بر منشأ گردوغبار کانونهای داخلی استان اصفهان اضافه کرده است.
بیابانهای جرقویه؛ کانون گردوغبار در شهرضا
وی منطقه خشک تالاب شور را یکی از کانونهای داخلی تولید ریزگرد در شهرستان گلپایگان و گلشهر دانست و گفت: برداشتهای بیرویه منابع آبی از سفرههای زیرزمینی و بهرهبرداری مازاد از چاهها باعث شده که وردی تالاب شور به صفر برسد و این تالاب منشأ ریزگرد داخلی شود.
کاظمی وجود بیابانهای جرقویه را یکی از دلایل ایجاد کانونهای گردوغبار در شهرستان شهرضا اعلام کرد و افزود: به دلیل شرایط نیمه خشک اقلیم اصفهان و خشکسالیهای مستمر در دهههای اخیر، مناطق مختلف در اصفهان به کانونهای فعال گردوغبار در این حوزه تبدیل شده است.
وی موقعیت بیابانزایی را یکی از مخاطرات زیستمحیطی در استان برشمرد و خاطرنشان کرد: با توجه به شرایط بحرانی و جلوگیری از فرسایش بادی و کانونهای گردوغبار این دو شهرستان طی سال گذشته قراردادهای لازم نوشته شده است تا با در دستور کار قرار گرفتن مطالعات ضروری آنها عملیات روشهای کنترل و بیابانزدایی این مناطق را انجام دهیم.
