انسان ها بر ۴ گونه اند :
۱-آ نهايي كه وقتي هستند? هستند وقتي كه نيستند هم نيستند. حضور عمده آدم‌ها مبتني بر فيزيك است. تنها با لمس ابعاد جسماني آنهاست كه قابل فهم مي‌شوند .. بنابراين اينان تنها هويت جسمي دارند.
2- آناني كه وقتي هستند? نيستند وقتي كه نيستند هم نيستند (مردگاني متحرك در جهان? خود فروختگاني كه هويتشان را به ازاي چيزي فاني واگذاشته‌اند. بي‌شخصيت‌اند و بي‌اعتبار? هرگز به چشم نمي‌آيند? مرده و زنده‌شان يكي است ).
3- آنهايي كه وقتي هستند? هستند وقتي كه نيستند هم هستند (آدم‌هاي معتبر و باشخصيت? كساني كه در بودنشان سرشار از حضورند و در نبودشان هم تاثير خود را مي‌گذارند كساني كه همواره در خاطر ما مي‌مانند? دوستشان داريم و برايشان ارزش قا?ليم).
4- آنهايي كه وقتي هستند? نيستند وقتي كه نيستند? هستند (شگفت‌انگيز‌ترين آدم‌ها. در زمان بودنشان چنان قدرتمند و باشكوهند كه ما نمي‌توانيم حضورشان را دريابيم اما وقتي كه از پيش ما مي‌روند نرم‌نرم و آهسته آهسته درك مي‌كنيم . باز مي‌شناسيم? مي‌فهميم كه آنان چه بودند. چه مي‌گفتند و چه مي‌خواستند. ما هميشه عاشق اين آدم‌ها هستيم. هزار حرف داريم برايشان اما وقتي در برابرشان قرار مي‌گيريم? گويي قفل بر زبانمان مي‌زنند. اختيار از ما سلب مي‌شود. سكوت مي‌كنيم و غرق در حضور آنان مست مي‌شويم و درست در زماني كه مي‌روند يادمان مي‌آيد كه چه حرف‌ها داشتيم و نگفتيم. شايد تعداد اينها در زندگي هر كدام از ما به تعداد انگشتان دست هم نرسد.