محمود نيکنامي
انسانهای بزرگ همواره در اندیشه دیگرانند و دل در گرو خدمت به مردم مینهند.سعدی شیرازی، از جمله این بزرگان است که هم خویش را به این صفت آراست و هم دیگران را به این خیر بزرگ فراخوانده است.
وی که سالها جهت کسب حکمت و تجربه، تلخی سفر را تحمل کرد و به تعبیر خودش، «تا دورترین نقاط جهان نیز به پیش رفت»، نخستین مسئلهای که پس از آن سفر پرمایه، ذهنش را به خود مشغول ساخت، خدمت به مردم بوده است تا بر ایشان تحفههایی از علم و معنویت به ارمغان آرد و کام آنان را با سخنانی شیرینتر از قند حلاوت بخشد، چنان که خود، این گونه سروده است:
دریغ آمدم ز آن همه بوستان تهیدست رفتن سوی دوستان
به دل گفتم از مصر، قند آورم برِ دوستان ارمغانی برم
مرا گر تهی بود از آن قند، دست سخنهای شیرینتر از قند هست
نه قندی که مردم به صورت خورند که ارباب معنی به کاغذ برند
اهتمام و عنایت سعدی به مردم، تا آنجاست که حاضر میشود، «چون عود، در آتش اندیشه بسوزد»، تا در نتیجه، عطر دلاویز خدمت را در میان آدمیان بپراکند و روحشان را بدین وسیله بنوازد:
سخن گفتن در حق کسی که خود را وقف انسانها کرده مشکل است
خواستم مطالب کلیشه ای تهیه کنم باز در اندیشه آن شدم که جفای دیگری مرتکب شوم . و ناچار در اول مطلب این خطا را مرتکب شدم سخت ترین درسی که در ایام تحصیل مقطع متوسطه داشتم درس انشاء بود لیک ته دل محکمی داشتم از اینکه پدر یاریم میکرد . معلم انشاء هم توجهی به مکتوباتم نداشت که اگر داشت شاید بهتر حق مطلب را اداء میکردم . آخر معلمی که خود هنوز از دانش آموزانش درس میگیرد چگونه می خواهد در باره همکار پر تلاشش مطلب بنگارد؟
7 سال است که بطور مستقیم و از نزدیک شاهد فعالیتهای یکی از فرهیخته گان شهرمان
جناب آقای حاج محمد خوشنویسان
هستم ایشان تا پایان سال 1389 به مدت 7 سال بطور مستمر و عاشقانه مدیریت یک مرکز آموزش عالی فنی را در این شهر کهن به عهده داشته است . مجموعه ای که تنها مرکز دانشگاهی تربیت تکنسین رشته های فنی شهرمان است و به علت کمبود هایش در سالهای آغازین در شرف منحل شدن بود . چرا که تنها نامی از آن بود و هیچ وسیله و امکاناتی برای ادامه تحصیل دانشجویانش وجود نداشت .همت ایشان برای کل آموزشکده های فنی ایران که میرفت در سال 89 بطور کلی تغییر ماهیت دهند نیز مثمر ثمر واقع شد با کوشش و پیگیری از کانال کمیسیونهای مجلس شورای اسلامی و آگاه نمودن بعضی از نمایندگان مجلس، حادثه ای که در انتظار این مراکز مهم تربیت تکنسین ، بود ، جلوگیری کند . تدبیری که به اذعان تعدادی از روسای آموزشکده ها ، حیاتی مجدد به این مراکز داد .
امکانات اولیه آموزشکده گلپایگان بطور کامل عاریه ای هنرستان فنی مجاور آن بود . و از خود هیچ نداشت . همت والا و مدیریت کم نظیر ایشان پس از 7 سال این مجموعه را به یک دانشگاه واقعی با تمام امکانات کارگاهی اعم از فضاهای آموزشی ، وسایل و ماشین آلات مدرن و تجهیزات آزمایشگاهی و امکانات رفاهی برای دانشجویان تبدیل نمود . جلب مساعدت خیرین مدرسه ساز که اغلب آنها شهروندان گلپایگانی هستند توسط این مدیر ارزشمند بی ادعا صورت گرفت و تلاشهای شبانه روزیش به ثمر نشست
بهبود امکانات رفاهی و ارتقاء سطح کیفی و کمی خوابگاه دانشجوئی ، احداث و تجهیز بیش از 17 کارگاه و آزمایشگاه و رایزنی های متعدد با ادارات و ارگانهای مختلف جهت تملک زمین مورد نیاز و برنامه ریزی و پیگیری برای احداث اولین مجموعه کارگاهی در 3 سوله مجزا برای کارگاه های سه رشته اولیه ( ساخت و تولید – برق صنعتی و ساختمان ) ، احداث یک مجموعه 2 طبقه جهت کتابخانه و استقرار تجهیزات سایت ،احداث سلف سرویس و آشپزخانه و ایجاد فضای سبز وسیع و بسیار زیبا ، احداث مهمترین و عظیمترین ساختمان موجود در شهرمان با وسعت سه هزار متر مربع در 3 طبقه با نمای بسیار مجلل به عنوان ساختمان آموزشی آموزشکده وبا هزینه خیر والا مقام مهندس خوشنویسان ، جلب مشارکت خیر بزرگوارآقای حاج عباسعلی خوشنویسان جهت ایجاد و احداث یک مجموعه کارگاهی در 2 طبقه با مشارکت اعتبارات دولتی ، و تلاش برای احداث یک نمازخانه منحصر به فرد در مجموعه دانشگاهی تنها قسمتی از تلاشهای 7 ساله این فداکار معلم است
بر خود لازم دانستم در پایان خدمت رسمی این تلاشگر خستگی ناپذیر همزمان با مراسم تودیع ایشان با این مجموعه ،به طور اختصار گوشه ای از خدماتش ، که خود شاهد آن بوده ام را بیان کنم و بر خود می بالم که در کنار این چنین مرد لایقی مشغول به خدمت بوده ام
شایسته است که از اخوی گرامیشان جناب مهندس خوشنویسان نیز که از متخصصان ارزشمند کشورمان در امور سد سازی هستند نیز یادی کرده باشم . خدمات شبانه روزی ایشان در پروژه های عظیم سد سازی و نیروگاهی کارون باعث افتخار گلپایگان و گلپایگانی هاست
امید است که در سایه حق تعالی همچنان پایدار و ماندگار در عرصه آبادانی کشور عزیز ایران باشند . آرزوی موفقیت برای این خانواده محترم و طلب آمرزش برای پدر و مادر مرحومشان که اینگونه فرزندانی را در دامان خود پرورش داده اند را از درگاه احدیت مسئلت می نمایم / محمود نیکنامی
| 
ارتفاعات سد گلپایگان پاییز 90 - پریسا نیکنامی
سال است که بطور مستقیم و از نزدیک شاهد فعالیتهای یکی از فرهیخته گان شهرمان ، جناب آقای حاج محمد خوشنویسان هستم
ایشان تا پایان سال 1389 به مدت 7 سال بطور مستمر و عاشقانه مدیریت یک مرکز آموزش عالی فنی را در این شهر کهن به عهده داشته است . مجموعه ای که تنها مرکز دانشگاهی تربیت تکنسین رشته های فنی شهرمان است و به علت کمبود هایش در سالهای آغازین در شرف منحل شدن بود . چرا که تنها نامی از آن بود و هیچ وسیله و امکاناتی برای ادامه تحصیل دانشجویانش وجود نداشت .همت ایشان برای کل آموزشکده های
کلاه نمدی "باقرتاته"
