زمانی که وسایل ارتباط جمعی، عرصه های خبری و اطلاعاتی را در حیطه تسلط خود درآوردند، حوزه های ارتباطی که با افکار عمومی و طیف های مختلف جامعه در ارتباط تنگاتنگ قرار داشتند، توانستند شرایط را برای رویکرد دانایی محوری و رشد فکری و بالا بردن آگاهی جامعه فراهم سازند.
مطبوعات، در این میان به عنوان کلیدی ترین بخش نوشتاری رسانه ها، به دلیل قدمت و همه گیر بودن توانستند، تاثیرگذارترین رسانه ای شوند که تمامی گروه های جامعه با آن ارتباط مفهومی برقرار می کردند. اما در برابر نفوذ رسانه های جدیدتری که پا به عرصه ارتباطی و اطلاعاتی گذاشتد، ازجمله رادیو و تلویزیون، تا یک برهه زمانی کوتاه، موقعیت خود را در برابر پرتابل بودن و جذابیت آنها درمیان گروه های عام جامعه از دست دادند.
 با وجودی که مخاطبان مطبوعات به خصوص روزنامه ها کم شدند، اما دیدگاه قشر نخبه و روشنفکر جامعه به سوی روزنامه ها رجعت جدیدی یافت. به نحوی که بسیاری از حقایق جامعه با نگاه نقادانه و با در نظرگرفتن نظرات اندیشمندان حوزه های مختلف شکل و ماهیت جدیدتری با محوریت تحلیل گرایانه و انتقال نقطه نظرات تغییر جهت یافت.
این تغییر رویکرد باعث شد تا طیف روزنامه خوان ها  از گروه های عام به سوی اقلیت ها و نخبگان جامعه سوق یابد. همین امر رجال سیاسی و صاحب نظران حوزه های سیاسی و اجتماعی را وادار ساخت تا توجه ویژه ای به روزنامه های این حوزه داشته باشند. آنها سعی کردند با استفاده از این ابزار رسانه ای، قدرت نفوذ خود را درمیان نخبگان و روشنفکران جامعه که به عنوان رهبران فکری از سوی افکار عمومی یاد می شد، بیش از پیش افزایش دهند و مسیر خود را برای توسعه ارتباطات حوزه ای با اندیشمندان و صاحب نظران جامعه باز کنند.
رسانه ها  در عصر فناوری های ارتباطی و اطلاعاتی، از عوامل سازنده افکارعمومی هستند و ذهن جست وجوگر افراد را با مسائل روز به خصوص در حوزه اجتماعی درگیر می سازند. با وجود روزنامه های تاثیرگذاری که در حوزه اجتماعی به برجسته سازی معضلات و مشکلات اجتماعی می پردازند، <<طرح نو>> به خوبی توانسته است، با به چالش کشاندن بحران های اجتماعی، نقطه نظرات موافقان و مخالفان را در حوزه های مختلف در یک فضای کاملا رسانه ای مدیریت کند و فضای تبادل نظر را برای آنها فراهم سازد. اکنون روشنفکران و نخبگان از این صفحات به عنوان منابع مرجع در محافل علمی به ویژه برای دانشجویان، بهره می برند و این باعث گسترش نفوذ تحلیل مسائل اجتماعی و فرهنگی در حوزه های دانشگاهی و علمی شده است، این رویکرد جدید به مسائل اجتماعی و فرهنگی باب جدیدی است که از چشم بسیاری از مطبوعات که به روزمرگی دچار شده اند، دور مانده است.
 آسیب شناسی مسائل اجتماعی، اکنون از فضای تئوریک کتاب های  دانشگاهی به محافل پژوهشی و تحقیق محور وارد شده است و با حضور نخبگان و صاحب نظران این حوزه، به خوبی ارزیابی و مورد بررسی کارشناسانه قرار می گیرد، این خود به تحرک جامعه و اثرگذاری در ذهن افراد مختلف منتهی شده است.
زمانی که ناهنجاری رفتاری از سوی منتقدان به تنهایی ارایه شود، جهت گیری افکار عمومی و طیف های مختلف به آن مناسب نخواهد بود، اما زمانی که محل بحث و مباحثه در میان طیف های مختلف فراهم شود، مسلما مخاطبان بیشتری به آن توجه کرده و سعی می کنند نسبت به مسائل اجتماعی دور و اطراف خود، توجه بیشتری داشته باشند.
این مهم ترین وظیفه یک رسانه است که خوشبختانه صفحات <<طرح نو>> به خوبی از پس این کار رسانه ای برآمده است.
از نظر دکتر معتمدنژاد <<یک روزنامه نگار باید در مرحله نخست از لحاظ اقتصادی تأمین باشد تا مجبور به قلم فروشی نشود و استقلال حرفه ای خود را به دلیل مطامع شخصی و گروهی از میان نبرد و جایگاه والای حرفه ای خود را به دلیل نبود تخصص، به مخاطره نیندازد.>> این رویکرد، زمانی امکان پذیر است که فعالیت واقعی رسانه ها با وجود مطبوعات آزاد و آزاداندیش، از سوی سیاستمداران و سیاست گذاران فراهم شده باشد. از طرفی، حرمت جامعه مدنی و نهادهای مردم نهاد با حضور رسانه های فعال این حوزه ها پایدار می ماند و این امر به هم افزایی و درنهایت به خردجمعی منتهی می شود.
زمانی که رسانه ها به خصوص مطبوعات، مسئولیت خودرا به خوبی به انجام برساند، فساد و رفتارهای ناهنجار اجتماعی در جامعه از سوی ناظران مردمی به کنکاش گذاشته شده و افکار ناهنجار شکل نخواهد گرفت، به بیان دیگر، هر ملتی، لایق مطبوعاتی خواهند بود که خودشان فضای آن را شکل می دهند و در آن فضا به فعالیت رسانه ای مبادرت می ورزند.