پدرم ، دوباره خرداد من غمگین شد .
غم از دست دادن تو سنگین بود . همچنان این سنگینی حس می شود نمی دانم کی بودی و چه کردی ؟دوستانت هنوز از تو می گویند، از خوبی هایت از مهربانی هایت از درستکاری هایت، کسان دیگری در کسوت تو هستند اما هر روز تعدادشان کم می شود و جایگزینشان کمتر و کمتر ، و  می رود تا این اخلاق و منش ، هر روز کم رنگ تر گردد . کاش می توانستم کامل مثل تو باشم اما امکانش وجود ندارد و دیگر امیدی به بهبود حالم نیست . تو چگونه زیستی؟ چه فکر میکردی که ما آنگونه نمی اندیشیم؟ پدرم کوتاهی کردی و آنگونه زیستن را به ما یاد ندادی ! کاش رمز آنرا برایمان گفته بودی و بعد به سفر می رفتی . 21خرداد سفر تو 5 ساله می شود سفری به بلندای غم و میدانم که قصد باز گشت به اینجا را نداری . اما اطمینان دارم که سفر بی خطری را در پیش داری . روحت شاد