پدرم ، دوباره خرداد من غمگین شد .
غم از دست دادن تو سنگين بود . همچنان اين سنگيني حس مي شود نمي دانم کی بودي و چه کردي ؟دوستانت هنوز از تو مي گويند، از خوبي هايت از مهرباني هايت از درستکاري هايت، کسان ديگري در کسوت تو هستند اما هر روز تعدادشان کم مي شود و جايگزينشان کمتر و کمتر ، و  مي رود تا اين اخلاق و منش ، هر روز کم رنگ تر گردد . کاش مي توانستم کامل مثل تو باشم اما امکانش وجود ندارد و ديگر اميدي به بهبود حالم نيست . تو چگونه زيستي؟ چه فکر ميکردي که ما آنگونه نمي اندیشیم؟ پدرم کوتاهي کردي و آنگونه زيستن را به ما ياد ندادي ! کاش رمز آنرا برايمان گفته بودي و بعد به سفر مي رفتي . ۲۱خرداد سفر تو ۵ ساله می شود سفری به بلندای غم و ميدانم که قصد باز گشت به اینجا را نداري . اما اطمينان دارم که سفر بي خطري را در پیش داری . روحت شاد