يك جواني رفت گيرد همسري

تا نمايد? زندگي? بهتري

دختري زيبا و خوش سيما بديد

عقل و ايمان از سر و فكرش پريد

در پي دختر روان شد آن پسر

تا شود از حال و روزش با خبر

گفت اين باشد شريك زندگي

تا نمايم از برايش بندگي

آشنا چونكه بشد با دخترك

دور او مي‌گشت همچون شاپرك

چونكه مهر و دوستي بالا گرفت

عشق او در سينه‌اش م?وا گرفت

شب پسر از عشق آن دختر نخ?فت

ماجراي عشق با مادر بگفت

مادرش هم بي تفحص با پدر

خواستگاري كرد از بهر پسر

در شب بعله ب?ران خوشحال و شاد

كرد مهرش? سكه و پول زياد

نصف خانه مهر آن دختر نمود

بر چنين مردان با ايمان درود

يك دو ماهي خوش بهاري داشتند

شاد و خندان روزگاري داشتند

ليك بعد از مدتي با قهر و ناز

دفتر ناسازگاري كرد? باز

دخترك با ناسزاكاري? خويش

قلب آن بابا و شوهر كرد ريش

چونكه دختر مهر خود اجرا گذاشت

اين چنين بر روي كاغذ او نگاشت

خواهم از تو مهر و نصف خانه را

تا زنم آتش من اين كاشانه را

زندگي را بر پسر دشوار كرد

نزد فاميلش ذليل و خوار كرد

با چنين وصلت پسر معتاد شد

زندگانيش همه بر باد شد

شوهر آواره را زندان نمود

باب زندان را به روي او گشود

تا كه مهرش را پسر ت?مين كند

يا كه اجبارا? از او تمكين كند

عاقبت مرد جوان ديوانه شد

زندگي از بهر او غمخانه شد

چشم خود را باز كن اي نوجوان

تا نگردي در جواني ناتوان

تا تواني اين چنين همسر مگير

تا نگردي زار و مفلوك و اسير

گفته‌ي (طالب) مبر از ياد خويش

چون فنا گردد همهم بنياد خويش