ام باقر �اون شی �که �رفتیم �لی هارون �یادته�
رد او �سگ دو �زدیم �تا �جوق سنجون �یادته�
حیلیت وقتی چروند شیدر بیب خاله بتول
زون بسته� هی داد کشید �ای نامسلمون �یادته�
لی� تندیر من� نشستم� تاکه� مانقو�� نکنم
تو حروم لقمه چپیدی� تو� دومادون����� یادته �
آم رسول رو پاخو�ه حق تو هشت تو دومنت
لقرونت� شد� سیا� با� چوق� گورون����� یادته�
یلور� جل افتادی�� تل بالا�� تو� صندوق خونه
تا�� افاقه��� بکنه��� دوا و درمون� ��یادته �
منو هشتی� در� رباطت� تک و تنها���� امحله
خودت� رفتی تو خونه� با� مشتی قربون یادته�
پام� یوار� لیزخورد و افتاد بسرتو چال مامیش
کشالم��� لحرمه�� و��� دستم�� دلنگون��� یادته �
تو محله� همه� از�� کارای��� تو��� ذله��� شدند
چه� کشید� از دست تو��� ملا سلیمون�� یادته �
یاد� اون شبا� بخیر� که� تا�� طلح��� نخوابیدیم
می شکستیم تنده � تا وقت خروس خون یادته �
یاد اون� روزی� که� با� سازین��� بار هل مکو
حله قوقو� کردیم� و� رفتیم� دم آسمون�� یادته �
یادم اومد� دور مطوق� خاله صغرا� چیده� بید
سونگه� و� بادیه� و� دوری� و� غزقون یادته �
یاد اون� روزی� که� آخاله تقی�� پکا� نیورد
شیرجه زد تو روخونه بی لنگ وتمون یادته �
من� ز� قیلون چاق کنه� غیه کشون� می د�یدم
تا رسیدم� آخرش� تا�� حیض میدون��� یادته �
امحله� مش رمضون می خواست که خرمن ورکنه
داد� به دست ما دوتا �� پنج شیش تا هرچون یادته �
هرچونا� تو دستمون و ما� سلندر� تا غروب
هرچه� وایسادیم � نیومد�� باد هیشون�� یادته �
او یه آله� شد� سوار یابو و� سک داد� و� رفت
تشنه و� گشنه�� منو وتو�� وشت و ویلون� یادته �
هی� بشد� گفتم� که� جلوا� � تو� گفتی� اسلاری
من النگاتت شدم� � تا� اسفرنگون��� یادته �
دایی غضنفر� بس که� وریو� بید� داکی چی� کرد ورفت
آخه� میخواست� برسد� به�� حنابندون�� یادته �
ام باقر� ازتو بعید است� که�� بری�� لشمه خوری
ترشاله�� می کشدد��� ای بچه نادون��� یادته �
هی� شلنگ تخنه� زدی� آتیشکی � حکیم� که گفت
زیر سول� رفتی� چکا �� از ترس بارون�� یادته �
سولاخو� را�� واهشتی� شغال اومد� مرغا� را� خورد
همه ی�� مرغا �را�� کرد�� یلا ویلشگون� یادته �
من رفتم عسل� بیارم� یک گارسی �� از� دم حیض
دنده� زد��� پاچشماما��� کنار باردون�� یادته �
پاتا بست� با� گرچین و� سندرمه� � محکم به درخت
کرچالی� تا کوفت� و هی� داد کردی� نن جون� یادته �
دن اوه� و� کشکوار� یپیش� شده� کار��� گاگام
مند مورش�� میکنه���� کرده چایمون��� یادته �
کردیه� خوانساریا� رفته� به� کوه� چکار کنم �
کلپیش� و� آذیله�� نیست� سرده زمستون� یادته �
�
�
واژهها
ام باقر : عمو باقر
لی : لب � کنار
جوق : جوی آب
حلیت : کره الاغ تون
شیدر : شبدر
تندید� : تنور
مانقو : سینه پهلو
دومادون : هواکش تنور
هشت : گذاشت
لقرونت : ران پا
یلور : مدتی
جل افتادی : بستری شدی
تل بالا : طاق باز
رباطت : خانه ات
امحله : آن زمان
چال ما میش : گودالی که برای نگهداری بعضی محصولات کشاورزی در خانه می کنند
لحرمه : مجروح
دلنگون : آویزان
طلح : طلوع صبح
تنده : تخمه
سازین : طناب از نی بافته شده
هل مکو : شیرین بیان
حله قوقو : تاب خوردن
دم آسمون : قریه ای در گلپایگان
مطوق :آ شپزخانه
سونگه � بادیه � دوری � غزقون : ظروف آشپزخانه
پکا : تحمل
قلیون چاق کنه : محلی بیرون شهر
غیه : فریاد زنان
حیض میدون : فلکه معروف شهر
هرچون : وسیله ای که با آن کاه را از گندم جدا میکنند
سلندر : معطل
باد هیشون : باد دادن گندم
یه آله : یک وری
وشت و ویلون : سرگردان
اسلاری : اشاره ای� با انگشت ایما� در بازی بچگانه
النگاتت : معطل تو شدن
وریوبید : دستپاچه شد
داکی چی : سرک کشیدن
لشمه خوری : چیزهای متفرقه زیاد خوردن
ترشاله : برگه زرد آلو
سول : ناودان
سولاخو : سوراخ آب
واهشتی : باز گذاشتی
یلا و یلشگون : لت و پار
گارسی : کمی
حیض : حوض آب
دنده : زنبور
باردون : کندوی عسل
گرچین � سندرمه : دو نوع طناب� که از پنبه و پشم ساخته می شود
دن اوه : دهن دره
کشکوار : کش و قوس
یپیش : پیوسته
گاگام : برادرم
مند مور : لرز
چایمون : سرما خوردگی
کردیه : افسانه ای در زبان عامیانه که هر گاه کرده به کوه برود� برف زیادی خواهد آمد
کلپیش : گیاهی وحشی� که هیزم می شود
آذیله : نوعی هیزم است که از مدفوع گاو درست می کنند |