|
 |
طنزي بر خيابان طالقاني
(دل‌بخواه) |
| خياباني به نام طالقاني | |
| | بگفتا با زبان بي زباني |
| مرا آن روزگاران شهرداري | |
| | كشيدندم به هر سويي به خواري |
| تو مي‌داني چرا كج گشته راهم? | |
| | مرا خواندند مردم ?دلبخواهم? |
| به من آهسته قرص خواب دادند | |
| | مرا پيوسته پيچ و تاب دادند |
| اگر بيدار بودم راست مي‌شد | |
| | همان چيزي كه دل مي‌خواست مي‌شد |
| اگر بيني رهم پر پيچ و تابست | |
| | كه بنيادم ز بيخ و بن خراب است |
| شدم ورد زبان مردم آن روز | |
| | به دل دارم هزاران ناله و سوز |
| يكي گفتا خودت را مي‌شناسي? | |
| | تماشا گر كني مانند ?داسي? |
| بگفتا كج وليكن سرفرازم | |
| | خودم را پيش بعضي‌ها نبازم |
| خيابان‌هاي امروزي تو بنگر | |
| | سرش را بنگر و قدري ز آخر |
| اگر پيچ كمربندي ببيني | |
| | به عمري در عزاي او نشيني |
| گهي كج رفته گاهي راست رفته | |
| | همانجايي كه او مي‌خواست رفته |
| دگر حرف و حديثي هم نباشد | |
| | اگر كج رفته جانم غم نباشد |
| اگر بيني كه پيچ و خم بود بيش | |
| | به خلوت با خودت قدري بينديش |
| اگر بيني كه خيلي پيچ خورده | |
| | غني سود كلان از پيچ برده |
| اگر بيني كه تنگ يا گشاد است | |
| | بدان شورا در آنجا پا نهاده است |
| به هر جايي خيابان مي‌كشانند | |
| | نهالي بر لب آن مي‌نشانند |
| به هر پيچ و خمي گر گشته دعوا | |
| | بدان جانم مقصر نيست شورا |
| اگر شورا نباشد كو خيابان | |
| | ز شورا شد خيابان‌ها نمايان |
| ببين ميدان قاضي زاهدي را | |
| | مصفا گشته با گلهاي زيبا |
| بيا خود را تو شورايي كن اين بار | |
| | ?چراغي بهر تاريكي نگه‌دار? |
| ز ويراني شود آباد هرجا | |
| | اگر باشد خيابان يا مصلي |
| اگر ديدي كه جايي گشته ويران | |
| | شود آباد يك روزي به دوران |
| خيابان جديد احمدي را | |
| | تماشا كن تماشا كن تماشا |
| تماشايي بود پيچ و خم آن | |
| | خيابان نيست باشد يك بيابان |
| ببين شورا چه زحمت‌ها كشيده | |
| | به گوش خود چه تهمت‌ها شنيده |
| به هر پيچش هزاران راز خفته | |
| | كه اين رازيست در دلها نهفته |
| همه شورا?يان مسرور هستند | |
| | به خلوت بهر احداثش نشستند |
| نشستند و كشيدند و كشيدند | |
| | به سرتا پاي اين مجموعه ... |
| مگو ?طالب? تو شعر انتقادي | |
| | از آن ترسم روي در انفرادي |
| و يا كشته شوي در يك خيابان | |
| | به ختم تو بخواند خوشنويسان |
آمده بالین بابا گوهرِ درّدانه ای* بر سر و سینه زند در کنج غربت خانه ای* سوخته بال و پرش از غم ولیکن ناتوان* دور شمعِ عسگری پر می زند پروانه ای* - شهادت امام حسن عسکری تسلیت باد
