|
 |
طنزي بر
سرقت رفتن شير سنگي
در جوار منار ايستاده |
|
 |
|
خبرهايي رسيده تازه تازه |
|
| | نيابي لنگه اش را در
مغازه |
| شنيدم برده يک دزد زرنگي |
|
| | نگهبان منار آن شير
سنگي |
| چو آن سرقت بگوش خود شنيدم |
|
| | به سر کوبيدم و آهي
کشيدم |
| مگر شير توالت بوده اين شير? |
|
| | ويا شير خوراکي يا که
سرشير |
| بگفتم با خودم خيلي عجيب است! |
|
| | در اين گلپايگان کاري
غريب است |
| ندانسته اگر بردند اين شير |
|
| | نگهبان ?مناره? بوده
اين پير |
| نبايد وقت رفتن هاي و هو کرد |
|
| | ببايد اندکي هم جستجو
کرد |
| اگر نابخردان اين شير بردند |
|
| | به دست که منار ما
سپردند? |
| يکي گفتا چو بوده باستاني |
|
| | ببردندش شبانه ناگهاني |
| برفته کوه ها را درنوردد |
|
| | به جنگل رفته شايد
برنگردد |
| برفته شايد او هم پيش ?شهرام? |
|
| | نگهباني کند زآن مرد
بدنام |
| اگر آيد به پايش گل بريزم |
|
| | گل ياس و گل سنبل بريزم |
| ظريفي گفت : ميداني تو يا نه? |
|
| | چرا بردند شير ما
شبانه? |
| بگفتا بعد نوبت با منار است |
|
| | که بهر مردمان اسباب
کار است |
| هر آنکس شير سنگي را سوار است |
|
| | بدان مقصود يعد او منار
است |
| منار ما به دشمن کينه توز است |
|
| | زبهر همدمش در آه و سوز
است |
| ندارد چون منار ما نگهبان |
|
| | دل ما را خداوندا
مسوزان |
| منار ما که خيلي سربلند است |
|
| | همه دانند که بيگانه
پسند است |
| خداوندا منار ما نگهدار |
|
| | که دارد اين اثر خيلي
طرفدار |
| منار ما که باشد باستاني |
|
| | چه خوش باشد بماند
جاوداني |
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَىٰ نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا
