|
 محمد حسين رهي معيري از شاعران و غزل سرايان معاصر در سال1288ه.ش به دنيا آمد. وي دوران خدمت اداري خود را در وزارت اقتصاد گذراند و پس از بازنشستگي به خدمت كتابخانه ملي ايران درآمد. رهي معيري در اواسط زندگي خود چند بار به كشورهاي همجوار ايران از جمله پاكستان ?هندوستان و افغانستان سفر كرد و در مجامع ادبي و شاعرانه اين كشورها شهرت زيادي كسب كرد.
رهي علاوه بر شاعري? طنز پردازي توانا بود و فكاهيات او كه در دهه سي و اواسط دهه چهل شمسي با امضاي مستعار (زاغچه) و ( شاه پريون) در مطبوعات منتشر مي شد در ادبيات انتقادي معاصر مقام والايي بدست آورد. وي شيفته سعدي بود و در اشعار خود از سبك و سياق اين غزل سراي بزرگ ايران پيروي مي كرد بطوري كه سادگي? رواني و مراعات نظم سعدي كه به تركيب كلام روشني و شفافيت مي بخشد همه در اشعار رهي‌معيري مشاهده مي شود.
جداي از سعدي ?صا?ب تبريزي و نازك خيالي‌هاي غزل‌سرايان معروف به سبك هندي بر ذوق حساس و ت?ثيرپذ ير رهي ت?ثيري بسيار داشت و وي با هنرمندي تمام دراشعار خود لطافت و رواني غزل سعدي و نازك خيالي سبك هندي را درهم آميخت. شاعر به حافظ ?مولوي و نظامي نيز عشق مي ورزيد و رگه هايي از ت?ثير اين شعراي بزرگ دراشعار او به چشم مي خورد.
هنر عمده رهي معيري در غزل و به ويژه غزل عاشقانه بود و او را مي توان يكي ازغزل‌سرايان برجسته معاصر دانست كه به دليل هنري كه در حسن تركيب و انسجام ترانه هاو تصنيف هاي خود بكار برده از ديگران متمايز گرديده است; قطعات و مثنوي‌هاي او نيز خالي از لطف نيست.ديوان اشعار رهي معيري در برگيرنده توانا?ي اين شاعر در خلق اشعارگوناگون با سبكهاي مختلف است. معروف‌ترين اشعار وي عبارتند از:بايد و نيست ? نقدجواني? نغمه حسرت?سايه عمر? داغ تنهايي? غباري در بياباني? شب زنده دار.
رهي معيري در سال 1347 ه.ش در تهران درگذشت. |
آمده بالین بابا گوهرِ درّدانه ای* بر سر و سینه زند در کنج غربت خانه ای* سوخته بال و پرش از غم ولیکن ناتوان* دور شمعِ عسگری پر می زند پروانه ای* - شهادت امام حسن عسکری تسلیت باد
